زایجه

(یِ جِ) (اِ.)
۱- لوحه‌ای مربع یا گِرد که جای سیارات و بروج دوازده گانه روی آن نقش شده و از آن برای احکام نجومی یا بدست آوردن حکم طالع استفاده می‌کردند.
۲- شکلی است دارای ۱۲۳ خانه که از آن حالت ماه و سال و مولود استخراج می‌شود.