طوق بردن

(طُ. بُ دَ) [ ع – فا. ] (مص ل.) آن است که مبارزان هنرمند بر سر نیزه یا مناره حلقه‌ای نصب می‌کردند و از دور تیر می‌انداختند پس هر که تیرش از حلقه می‌گذشت آن حلقه مال وی می‌شد، حلقه – ربایی.