لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3222 از 3246

معین ی

(حامص.) کمک، مدد.

معین ی

(رَ) (اِ.)۱- یارایی، توانایی.۲- مجال، فرصت.

معین ی

(رَ) (اِ.)۱- یار کوچک.۲- بچه دان، رحم.

معین ی

(اِ.) (عا.)۱- فلان، شخصی که نزد گوینده و شنونده هر دو شناخته‌است و به ...

معین ی

(~.) (اِفا.)۱- باج و خراج گیر.۲- جمع کنندة محصول.

معین ی

(ر) (اِ.)۱- دستبند.۲- طوق.۳- توان، نیرو، جرأت.

معین ی

(مَ) (ص مر.) یاری دهنده، یار، دوست.

معین ی

(اِ.) دعوا، منازعه.

معین ی

(ر تَ) (مص ل.) توانستن، توانایی داشتن، از عهده برآمدن.

معین ی

(قُ) (اِ.) (عا.) آدم ناشناس، کسی که هویت او مجهول باشد.