لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3225 از 3246

معین ی

(یَ. کَ دَ) (مص م.) باور کردن.

معین ی

(یَ) (ص.) بدون شک، بی گمان.

معین ی

(~. چِ) (ص مر.) (عا.) تنگدست، بیچاره.

معین ی

(~. س) (ص مر.)۱- (عا.) کارمند دفتری یا دارای شغلی که مستلزم آلودگی دس...

معین ی

(یَ قِ) (اِ.) نک یخه.

معین ی

(یَ نَ. بَ قُ) (اِ.) کنایه از آدم فقیر و بی اهمیت و کسی است که سرش به ...

معین ی

(یَ ظِ) (اِمص.) بیداری، هوشیاری.

معین ی

(یَ) (ص.) بیدار، هوشیار.

معین ی

(یَ) (اِ.) هر بوته که بر زمین پهن شود چون خربزه، کدو، خیار و جز آن.

معین ی

(یَ) (اِ.) زمین بلند، پشته.