لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 65 از 3246

الف معین

(نَ زَ دِ) (ق.) پیش از طلوع.

الف معین

(مَ) (اِمر.)۱- نوعی وسیلة آتش بازی که به هنگام سوختن به چند رنگ درمی آ...

الف معین

(زَ) (اِمر.) نک آفتاب زرد.

الف معین

(دُ)(ص.)۱ - آخرین، نها ی ی.۲- سرانجام، فرجام.

الف معین

(زِ) (اِ.) شعله، زبانه.

الف معین

(زَ دِ) (ص مر.) آن که از گرمای آفتاب بیمار شده باشد.

الف معین

(زَ) (اِمر.)۱- نزدیک غروب.۲- پایان عمر، نزدیک مرگ.

الف معین

(زِ) (اِ.)۱- آتشگیره، آتش زنه.۲- فتیلة چراغ.

الف معین

(گَ دَ)(اِمر.) نک آفتاب پرست.

الف معین

(ص نسب.)۱- منسوب به آفتاب، شمسی.۲- در آفتاب پرورده.۳- در آفتاب خشک شده...