لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 91 از 3246

الف معین

(اَ) (ص فا.) کسی که شکار را به سوی شکارچی هدایت می‌کند.

الف معین

(دِ) (ص مر.) ترسو، بزدل.

الف معین

(هِ) (ص.) مردی که زن و فرزند داشته باشد.

الف معین

(هَ)(اِ. ص.) سازنده آهنگ، موسیقی - دانی که آهنگ بساز د.

الف معین

(هَ مَ) (اِ.) نک اهریمن.

الف معین

(~. گَ) (اِ. ص.) کسی که پیشه اش ساختن آلات و ادوات آهنی است، حداد.

الف معین

(~. رَ) (ص مر.) اسب قوی، اسب پرزور.

الف معین

(بُ) (ص مر.) نقب زن.

الف معین

(چَ) (ص مر.) آن که چشمی مانند آهو دارد.

الف معین

(ی) (ص مر.) بنا یا خانة شش پهلو، خانة شش ضلعی.