لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 95 از 3246

الف معین

(و َ) ۱- (اِ.)یقین.۲- (ق.) براستی، بی گمان.

الف معین

(~.) (اِمر.) آوردگه، میدان جنگ، عرصة کارزار.

الف معین

(زِ) (اِ.)۱- صیت، شهرت.۲- صوت، آوا.۳- نغمه، ترانه.

الف معین

(اِ.)۱ - دستگاهی مراقبت کننده جهت ردگیری هواپیماهای دشمن که در هواپیم...

الف معین

(دَ) (مص ل.) صدا کردن، فرا - خواندن.

الف معین

(وَ دَ) (مص ل.) جنگ کردن، نبرد کردن.

الف معین

(شَ) (اِ.) آویشن.

الف معین

(وَ رَ) (اِ.) اورک. تاب، تاب خوردن.

الف معین

(~. شُ دَ) (مص ل.)۱- شهره شدن.۲- مایة عبرت گشتن.

الف معین

(وَ) (ص فا.) آوردجوی، جنگجو، جنگاور، آوردخواه.