بایگانی‌های زبان - صفحه ۲۲ از ۳۲۴۰

الف معین

(~.) (اِمر.) باد گرم، باد مسموم.

الف معین

(~. اَ) (ص فا.)۱- کسی که کارش روشن کردن کورة آجرپزی و اجاق و تنور نانو...

الف معین

(~. اَ) (حامص.) کنایه از: ایجاد فتنه و آشوب.

الف معین

(~. اَ) (ص فا.)۱- کسی که در جشن‌ها مردم را سرگرم کرده، آتش روشن می‌کند...

الف معین

(~. اَ تَ)(مص م.) کنایه از: آشوب و فتنه به پا کردن.

الف معین

(تَ یا تِ) (اِ.) شعله و حرارتی که از سوختن اشیاء حاصل شود، آذر، آتیش....

الف معین

(تِ) (اِ.) یک دسته سرباز.

الف معین

(تْ رُ) (اِ.) شبه قلیایی است سمی که از مهرگیاه گرفته می‌شود و در پزشک...

الف معین

(رَ مِ) (اِ.) نک آدرم.

الف معین

(تُ) (اِمر.) در آیین زردشتی نگهبان آتش مقدس، آسروان.

سایدبار