بایگانی‌های زبان - صفحه ۳۲۱۴ از ۳۲۴۰

معین ی

(دَ) (اِ.) عدد اصلی بین ده و دوازده، ۱۱.

معین ی

(اِ.) دعوا، منازعه.

معین ی

(اِ.)۱ - اسب قاصد، پیک.۲- جایی که اسب پیک را با اسب تازه نفس عوض می‌ک...

معین ی

(گَ) (حامص.)۱- دشمنی، عداوت.۲- سرکشی.

معین ی

(ز دَ) (مص م.) نک. یازیدن.

معین ی

(ر تَ) (مص ل.) توانستن، توانایی داشتن، از عهده برآمدن.

معین ی

(لَ تْ یا تَ) (اِ.) ای کاش.

معین ی

(غِ) (اِفا.) سرکش، نافرمان.

معین ی

(ص فا.)۱ - قصدکنان.۲- در حال اندازه - گیری.

معین ی

(قُ) (اِ.) (عا.) آدم ناشناس، کسی که هویت او مجهول باشد.

سایدبار