بایگانی‌های زبان - صفحه ۳۲۱۵ از ۳۲۴۰

معین ی

(اِ.) از سنگ‌های معدنی گران بها به رنگ‌های سرخ، زرد، کبود.

معین ی

(اِ.) درختچه‌ای زینتی از تیرة زیتونیان با گل‌های معطر و سفید.

معین ی

(رَ) (اِ.)۱- یار کوچک.۲- بچه دان، رحم.

معین ی

(ن) (اِفا. ص.) رسیده.

معین ی

(اِ.) محل التقای استخوان مقدم سر به استخوان مؤخر سر، جان دانه.

معین ی

(دَ) (مص ل.)۱- قصد کردن، دست انداختن به چیزی.۲- بالیدن، نمو کردن.۳- خم...

معین ی

(اِ.) (عا.)۱- فلان، شخصی که نزد گوینده و شنونده هر دو شناخته‌است و به ...

معین ی

(اِ.)۱- سخنان بی معنی که بی اراده گفته شود.۲- هذیان.

معین ی

(~. دَ)(ص فا.) بیهوده گو، ژاژخای.

معین ی

(ز) (اِمص.)۱- خمیازه.۲- کشش، لرزه.

سایدبار