بایگانی‌های ت - صفحه ۱۵ از ۲۳۲ - لغت نامه زردیس

ت معین

تاختگاه

(اِمر.)۱- جایی برای تمرین اسب - سواری.۲- خطی که اسب‌های دونده در اسب ...

ت معین

تاری

(~.) (حامص.)۱- کژی، نادرستی.۲- گمراهی.

ت معین

تاراندن

(دَ) (مص م.)۱- دور کردن.۲- ترسانیدن.

ت معین

تاخته

(تِ) (ص مف.) ۱- دویده.۲- غارت شده.

ت معین

تارک نشین

(رَ. نِ) (ص فا.) بالانشین، بلندپایه، والامقام.

ت معین

تاران

(ص.) تار، تاریک.

ت معین

تارک

(رَ) (اِمصغ.)۱- فرق سر، میان سر آدمی.۲- کلاهخود.

ت معین

تاراجیدن

(دَ) (مص م.) نک تاراج.

ت معین

تارون

(ص فا.) = تاران: تیره و تاریک، تاری.

ت معین

تاراجگر

(گَ) (ص فا.) غارتگر، یغماگر.

سایدبار

باز کردن سایدبار