بایگانی‌های ط - صفحه ۲۹ از ۳۳

ط معین

(طَ حِ) (اِ.) جِ طاحنه ؛ دندان‌های آسیا.

ط معین

(مَ) (ص مر.) کنایه از: خوش سخن، فصیح.

ط معین

(اِ.) ضیافت، جشن.

ط معین

(طَ یْ بَ) ۱- (اِمص.) مزاح.۲- (ص.) حلال.۳- خالص.

ط معین

(طَ) (ص.)۱- دراز، بلند.۲- یکی از بحور شعر عرب که وزن آن چهار بار «فعو...

ط معین

(طَ یِّ) (ص.) جِ طیبه ؛ خوش طبعی‌ها، خوش منشی‌ها.

ط معین

(طَ یَّ) (اِ.)۱ - نیت، اندیشه.۲- راز، باطن.

ط معین

(طَ یِّ) (ص.)۱- پاکیزه.۲- خوب.۳- روا، حلال.۴- خوشبو.

ط معین

(طُ) (اِ.)۱- جشن، شادی.۲- ضیافت، مهمانی.

ط معین

(طَ یّ) (ص.)۱- مرد گرسنه.۲- گلگر، گلکار، بناء.

سایدبار