بایگانی‌های ط - صفحه ۵ از ۳۳

ط معین

(ق مر.) (عا.) ستان بر پشت.

ط معین

(لِ) (اِفا.) مرد بدکردار، تبهکار.

ط معین

(اِ.)۱- تاک، مو.۲- درختی که شاخه نداشته باشد.

ط معین

(لِ) (اِ.) نوعی خربزة پیش رس و شیرین و لطیف که قسمت خوراکی آن زرد یا ...

ط معین

(فِ) (ص.) مست شرابخواره که از خود خبر ندارد.

ط معین

(لِ) (اِفا.)۱- جوینده، خواهان.۲- دانشجوی علوم دینی ؛ ج. طلاب.

ط معین

(یِ) (اِ.) نوعی کلاه بلند مخروط شبیه به کلاه درویشان.

ط معین

(قِ) (ص نسب. اِ.)۱- نوعی کلاه، طاقی.۲- قبای دوتایی.

ط معین

(اِ. ص نسب.) نوعی کلاه که به صورت طاق است.

ط معین

(هِ) (ص.)۱- پاک، پاکیزه.۲- از نام‌های خداوند.

سایدبار