بایگانی‌های ف - صفحه ۱۰۴ از ۱۱۱

ف معین

(فِ کَ دِ. سُ) (ص مر.) کسی که چهار زانو نشسته.

ف معین

(فَ) (اِ.) چرک، ریم.

ف معین

(فِ کَ دَ) (مص م.) نک افکندن.

ف معین

(فُ چْ فُ چِ)(اِ.)پچ پچ، پچپچه، سخنی که بر سر زبان‌ها افتاده باشد و مر...

ف معین

(فُ کُ) (اِمر.)۱- یقة عاریه که با دکمه به پیراهن وصل می‌شود.۲- کراوات...

ف معین

(فُ) (اِ.) نک فقاع.

ف معین

(فَ کَ سَ) (ص.) کهنه، فرسوده، درب و داغان.

ف معین

(اِ.) نعره، فریاد.

ف معین

(اِ.) تیری که پیکان آن دو شاخ باشد.

ف معین

(فَ) (اِ.)۱- بینی دیگدان.۲- دودکش (اجاق).

سایدبار