بایگانی‌های ف - صفحه ۱۰۶ از ۱۱۱

ف معین

(فُ) (ص.) خنده دار، نوشته یا گفته‌ای که بر اساس طنز و شوخی پرداخته شو...

ف معین

(بَ) (ق مر.) در میان، دربین.

ف معین

(فَ هَ) (اِمص.) خوش - طبعی، مزاح.

ف معین

(فِ لْ جُ مْ لِ) (ق.) خلاصه، خلاصه کلام، اصل کلام.

ف معین

(فَ کُ) (اِمر.) (عا.) مجموعه خویشاوندان.

ف معین

(کَ دَ) (مص ل.) (عا.) تخلیه کردن آب بینی.

ف معین

(~. دَ) (مص م.) دعوا و مرافعه‌ای را خاتمه دادن.

ف معین

(ص.) پیروز، برنده.

ف معین

(اِصت.) صدای مقطع بیرون راندن‌ها هوا از سوراخ بینی.

ف معین

(فَ یا فِ صَ لِ) نک فیصل.

سایدبار