بایگانی‌های ف - صفحه ۲۹ از ۱۱۱

ف معین

(فَ تَ) نک افراختن.

ف معین

(~. دِ) (ص مر.) نک فراخ بین.

ف معین

(فَ. شُ دَ)(مص ل.)۱ - داخل شدن، درآمدن.۲- خشمگین شدن.۳- رفتن.

ف معین

(~. تَ) (مص ل.) قیام کردن، برخاستن.

ف معین

(~. دَ هَ)۱- کسی که دهان گشاد دارد.۲- کنایه از: آدم پر حرف.

ف معین

(فَ. رَ دَ) (مص ل.) نزدیک شدن و رسیدن وقت چیزی یا کاری.

ف معین

(فَ) (حامص.) فراخی، گشادگی.

ف معین

(فَ. دَ) (ص مر.)۱- کریم، بخشنده.۲- توانگر، ثروتمند.

ف معین

(فَ) (ق مر.) پدید، هویدا.

ف معین

(~.) (حامص.)۱- گشادی مقعد.۲- کنایه از: تنبلی، کاهلی.

سایدبار