بایگانی‌های ف - صفحه ۴۰ از ۱۱۱

ف معین

(~.) (اِمر.)۱- گور، قبر.۲- روز رستاخیز، قیامت.

ف معین

(فَ) (ص.) موی فروهشته که چین و شکن نداشته باشد.

ف معین

(~. دَ) (مص ل.) نک فرجام خواستن.

ف معین

(فَ) (اِ.) نک پرخاش.

ف معین

(خا تَ) (مص ل.) تقاضای تجدی دنظر در حکم صادره از طرف قاضی یا دادگاه.

ف معین

(~.) (ص مر.)۱- مانند بتخانه.۲- مانند بتکده زیبا و آراسته.

ف معین

(فَ رْ) (اِ.)۱- پایان، انجام.۲- نتیجه.

ف معین

(فَ) ۱- (اِ.) بتکده، بتخانه.۲- شهری در تبت که بتخانه‌های آن معروف بود...

ف معین

(فِ) (ص نسب.) پرگاری، دایره‌ای.

ف معین

(فَ رُّ. پِ) (ص مر.) خوش قدم.

سایدبار