بایگانی‌های ف - صفحه ۴۲ از ۱۱۱

ف معین

(فَ رْ) (اِ.) تار، تار جامه.

ف معین

(فَ خَ تِ) (ص مف.) خسته، کشته و بر زمین کشیده شده.

ف معین

(فَ رَ) (مص ل.) شاد شدن، شادمان گردیدن، مسرور گشتن.

ف معین

(فَ) (ص.) فربه، چاق.

ف معین

(~.) (ص مف.) = فرخزاده: مبارک - زاده.

ف معین

(فَ رَ) (اِ.) خرقه، نوعی لباس بلند.

ف معین

(فَ رَ خْ) (ص.)۱- زشت، نازیبا.۲- نامتناسب، ناشایسته.۳- ناپاک، پلید.۴-...

ف معین

(فُ رْ جِ) (اِ.)۱- رخنه، شکاف ؛ ج. فُرُج.۲- مهلت.۳- فاصلة زاویة میان ...

ف معین

(فُ رُ) (ص فا.) فروشنده.

ف معین

(~.) (اِمر.)۱- گور، قبر.۲- روز رستاخیز، قیامت.

سایدبار