بایگانی‌های ف - صفحه ۴۳ از ۱۱۱

ف معین

(~.) (ص.) دانشمند، حکیم. ج. فرزانگان.

ف معین

(~.) (اِ.) معرب فرزین، مهرة وزیر در شطرنج.

ف معین

(فَ) (ص.) شایسته، سزاوار.

ف معین

(فَ رَ مِ) (اِمر.) کتابی که از اسب، اندام و انواع آن بحث کند.

ف معین

(~.) (اِ.) سبزی ای که در غایت تری و طراوت باشد. فرزد، فریز، فریس، فرز...

ف معین

(فُ ژُ) (اِ.) حالتی که شخص برخلاف میل مجبور به انجام یا ترک فعلی شود،...

ف معین

(فَ یَّ) (مص جع.)۱- یکتایی، یگانگی.۲- طاق بودن.

ف معین

(فَ رَ. دَ) (مص م.)۱- اسب راندن.۲- کنایه از: جستجو کردن، تفحص کردن.

ف معین

(فِ دُ)۱- باغ، بوستان.۲- بهشت.

ف معین

(فَ رَ) (اِ.) اسب.

سایدبار