بایگانی‌های ف - صفحه ۴۵ از ۱۱۱

ف معین

(فَ زَ جَ یا جِ) (اِ.) آن چه زنان به خود برگیرند؛ شیاف، شافه، پرزه، پ...

ف معین

(فَ خا) (اِ.) قلیه و گوشتابه که بر بالای آن تخم مرغ بریزند و بخورند.

ف معین

(فَ رْ نِ) (حامص.) دانایی، حکمت.

ف معین

(فَ رْ خُ) (اِمص.) = پرخو:۱- بریدن شاخه‌های زائد درخت. ۲- وجین، کندن ...

ف معین

(~.) (ص.) دانشمند، حکیم. ج. فرزانگان.

ف معین

(~.) (اِ.) معرب فرزین، مهرة وزیر در شطرنج.

ف معین

(فَ) (ص.) شایسته، سزاوار.

ف معین

(فَ رَ مِ) (اِمر.) کتابی که از اسب، اندام و انواع آن بحث کند.

ف معین

(~.) (اِ.) سبزی ای که در غایت تری و طراوت باشد. فرزد، فریز، فریس، فرز...

ف معین

(فَ غَ) (اِ.) نک فرکن.

سایدبار