بایگانی‌های ف - صفحه ۵۱ از ۱۱۱

ف معین

(فَ) (اِ. ص.) نک فراموش.

ف معین

(~. رَ) (ص مر.) حاکم.

ف معین

(فَ رْ قْ. زَ دَ) (مص ل.) سر نهادن.

ف معین

(فَ دَ) (مص م.)۱- امر کردن، دستور دادن.۲- گفتن.

ف معین

(~. رِ دَ) (مص ل.)۱- رسیدن حکم و دستور.۲- مجازاً: رسیدن وقت مرگ.

ف معین

(~.) (اِ.) میان سر، تارک.

ف معین

(فَ مَ)(اِ.) تیری است افقی در کمرکش دکل بیرق‌های بلند.

ف معین

(~. دَ) (مص ل.) حکومت کردن.

ف معین

(فُ) (اِ.) (ص نسب.)۱- چینی (ظروف).۲- ظروف چینی ژاپن (خصوصاً).

ف معین

(فُ مَ) (اِمص.)۱- تقسیم دیسک به بخش‌های نشان دار برای ذخیرة داده‌ها و...

سایدبار