بایگانی‌های ف - صفحه ۵۴ از ۱۱۱

ف معین

(فَ دَ) (مص م.)۱- امر کردن، دستور دادن.۲- گفتن.

ف معین

(~. رِ دَ) (مص ل.)۱- رسیدن حکم و دستور.۲- مجازاً: رسیدن وقت مرگ.

ف معین

(~.) (اِ.) میان سر، تارک.

ف معین

(فَ مَ)(اِ.) تیری است افقی در کمرکش دکل بیرق‌های بلند.

ف معین

(~. دَ) (مص ل.) حکومت کردن.

ف معین

(فُ) (اِ.) (ص نسب.)۱- چینی (ظروف).۲- ظروف چینی ژاپن (خصوصاً).

ف معین

(فُ مَ) (اِمص.)۱- تقسیم دیسک به بخش‌های نشان دار برای ذخیرة داده‌ها و...

ف معین

(~. بُ دَ) (مص ل.) اطاعت کردن، انقیاد نمودن.

ف معین

(فِ فِ رْ) (ص نسب.) (عا.) موی مجعد، موی پر پیچ و تاب.

ف معین

(~.) (ص نسب.) کاری که طبق حکم و دستور انجام شود و اصالت نداشته باشد.

سایدبار