بایگانی‌های ف - صفحه ۵۵ از ۱۱۱

ف معین

(فَ رَ) (اِ.) اندوه، دلتنگی.

ف معین

(فَ رْ) (ص.)۱- کهنه، فرسوده.۲- جامة کهنه، پوستین کهنه.

ف معین

(~. تَ) (مص ل.)۱- دستور گرفتن.۲- مجازاً: مردن، درگذشتن.

ف معین

(فِ رْ قِ) (اِ.) دسته، گروه، طایفه. ج. فرق.

ف معین

(فَ) (اِ.) = فرغل:۱- تأخیر، درنگ.۲- اهمال، غفلت.

ف معین

(فُ. مَ دَ)(مص ل.)۱ - پایین آمدن.۲- به منزل کسی وارد شدن.

ف معین

(فَ هَ جَ دِ) (ص فا.) ادب کننده، تربیت کننده.

ف معین

(فَ) (اِ.) پایاب.

ف معین

(فَ) (اِ.)۱- پوستین، پوستین روباه.۲- جامه‌ای که از پوست جانوران سازند...

ف معین

(فَ هَ) (اِ.) فرهنگ.

سایدبار