بایگانی‌های ف - صفحه ۵۵ از ۱۱۱

ف معین

(فُ تِ) (اِ.)۱- تشریفاتی.۲- ظاهرسازی.

ف معین

(فَ رِ تَ) (مص م.) نک فریفتن.

ف معین

(~.) (اِ.)۱- حاکم.۲- مأموری که از طرف وزارت کشور ادارة امور شهر را به ...

ف معین

(فَ رَ) (اِ.) اندوه، دلتنگی.

ف معین

(فَ رْ) (ص.)۱- کهنه، فرسوده.۲- جامة کهنه، پوستین کهنه.

ف معین

(~. وَ یا وُ دَ) (مص م.)۱- پایین آوردن.۲- به منزل کسی وارد کردن.

ف معین

(فَ هَ جِ) (ص.)۱- با ادب.۲- نیکو سیرت.

ف معین

(فَ) (ص.)۱ - غافل، نادان.۲- خواب آلود.

ف معین

(فُ. مَ دَ)(مص ل.)۱ - پایین آمدن.۲- به منزل کسی وارد شدن.

ف معین

(فَ هَ جَ دِ) (ص فا.) ادب کننده، تربیت کننده.

سایدبار