بایگانی‌های ف - صفحه ۶۱ از ۱۱۱

ف معین

(~. وَ یا وُ دَ) (مص م.)۱ - پایین آوردن.۲- پیاده کردن.

ف معین

(~. دَ) (مص م.)۱- مالیدن.۲- مغلوب کردن، مجازات کردن.۳- فشردن.

ف معین

(فُ زِ) (اِمص.) روشنایی، تابش.

ف معین

(~. مَ دَ) (مص ل.) پایین آمدن.

ف معین

(فُ قَ یا ق) (ص.) به غایت ترسنده و جبان.

ف معین

(فُ فَ) (ص مر.) دارای فر و شکوه و درخشان.

ف معین

(فُ) ۱- (اِ.) زیر، پایین.۲- اندرون.۳- بخش زیرین جایی.۴- الگوهای ملودیک...

ف معین

(فَ) (ص.) مرد ترسنده، ترسان.

ف معین

(فُ دَ)(مص م.)= فروزانیدن: روشن کردن، درخشان کردن.

ف معین

(فُ تِ) (حامص.) نک افروختگی.

سایدبار