بایگانی‌های ف - صفحه ۶۹ از ۱۱۱

ف معین

(~. گُ تَ) (مص م.)۱- مضایقه کردن، اهمال کردن.۲- رها کردن، ترک کردن.۳- ...

ف معین

(~. یِ) (حامص.) پستی، رذالت.

ف معین

(فَ بِ) (اِمص.) فریب دادن.

ف معین

(~. خا دَ) (مص ل.) نک فریاد خواستن.

ف معین

(~. گُ) (مص مر.)۱- غفلت، اهمال، کوتاهی.۲- عفو، گذشت.

ف معین

(~. یِ) (ص مر.)۱- دون، پست.۲- خسیس، مفلس.۳- نادان، بی هنر.

ف معین

(فِ یا فَ دَ) فریب دادن.

ف معین

(~. خا تَ) (مص ل.) داد خواستن، کمک خواستن.

ف معین

(~. گُ. کَ دَ) (مص ل.) کوتاهی کردن، مضایقه کردن.

ف معین

(~. کَ دَ) (مص ل.) (عا.) به کندی کاری را انجام دادن.

سایدبار