بایگانی‌های ف - صفحه ۸۰ از ۱۱۱

ف معین

(فَ لَ) (اِ.)۱- رجحان، برتری.۲- برتری در علم و دانش.

ف معین

(فَ یِ) (اِ.) جِ فضیحت.

ف معین

(فَ حَ) (اِمص.)۱- عیب.۲- رسوایی، بدنامی ؛ ج. فضائح.

ف معین

(فَ. نَ وَ) (ص فا.) کسی که با سفینة فضایی به فضا سفر می‌کند، فضاپیما،...

ف معین

(فِ ضّ) (ص نسب.) از نقره (ساخته)، سیمین.

ف معین

(فَ حَ) (اِمص.) رسوایی.

ف معین

(فَ ظَ) ۱- (مص ل.) درشت خوی و بد زبان شدن.۲- (اِمص.) درشت خویی، بدزبان...

ف معین

(فُ) (حامص.)۱- مداخلة بی جهت در کار دیگران.۲- یاوه گویی.

ف معین

(فَ) (اِ.)۱- مکان فراخ، زمین وسیع.۲- کیهان، آن سوی جوّ.

ف معین

(فَ ظّ) (ص.) درشت خو و بدزبان.

سایدبار