بایگانی‌های و - صفحه ۲۵ از ۷۲

معین و

(وُ) ۱- (مص ل.) جستن، جهیدن، ب رجستن.۲- (اِمص.) جست.

معین و

(~.) (اِ.) در ایران باستان در محاکمه‌های مبهم و مشکل دو طرف دعویی را...

معین و

(وَ خَ) (اِمص.)۱- سوءهاضمه.۲- تعفن هوا که موجب امراض وبایی گردد.

معین و

(وَ) (ص نسب.) تنها، یکتا.

معین و

(وَ جَ) (اِ.) جِ وجنه.

معین و

(وَ ثَ) (اِ.) بُت. ج. اوثان.

معین و

(وُ دِّ یَُ) (اِ.) کنایه از: زوجه، زن.

معین و

(وَ)(اِ.) = وشی:پارچه‌ای است خوش قماش و لطیف.

معین و

(وَ هَ یا ه) (ص.) مؤنث وجیه.

معین و

(وَ جَ) (اِ.) ترس، بیم.

سایدبار