بایگانی‌های ک - صفحه ۱۴ از ۱۵۰

ک معین

(بُ) (اِمص.) به کار بردن، بهره گرفتن.

ک معین

(لَ تُ) (اِ.) نوعی کاربرد طنزآمیز و اژه‌ها.

ک معین

(~.) (ص.) دارای عادت یا گرایش به کار کردن، کاری، کوشا، فعال.

ک معین

(~.) (اِفا.) ناخوش، ناپسند.

ک معین

(رَ) (ص مر.)۱- شایسته، سزاوار.۲- نافع، سودمند.

ک معین

(~.) (ص فا.) = کارخانه دارنده: رییس کارخانه، صاحب کارخانه، کارخانه چی....

ک معین

(اِمر.) نک کاروان.

ک معین

(ص.) نقاشی که کارش کشیدن کاریکاتور است.

ک معین

(کُ تِ)(حامص.) (عا.) ورزیدگی، آزمودگی.

ک معین

(رَ) (ص فا.)۱- زبان آور، چرب زبان.۲- صاحب طرب.

سایدبار