بایگانی‌های ک - صفحه ۱۴۰ از ۱۵۰

ک معین

(کِ یا کَ پَ نَ) (اِ.) جامه پشمینه‌ای که درویشان در زمستان پوشند.

ک معین

(اِ.) غذایی که از سرخ کردن سبزی‌ها، سیب زمینی با تخم مرغ تهیه می‌شود.

ک معین

(ص.) پشت دوتا، خمیده.

ک معین

(یَ) (اِمر.) کوهستان، دامنة کوه.

ک معین

(سَ) (اِمص.)۱- زیرکی، تیزهوشی.۲- دانایی، فراست.

ک معین

(کَ ژَ) (اِمصغ.) نک کجک.

ک معین

(کَ چِ) (اِ.)۱- انگشتر بی نگین.۲- چانه، زنخ.

ک معین

(کَ پَ) (اِ.) (عا.) کفل، سرین.

ک معین

(کُ) (اِمر.) غوزة خشخاش که از آن تریاک گیرند.

ک معین

(دَ) (مص ل.) کوچ کردن.

سایدبار