بایگانی‌های ک - صفحه ۱۴۴ از ۱۵۰

ک معین

(چِ) (اِمصغ.) کوی، محل عبور و مرور. ؛ خود رابه ~ی علی چپ زدن کنایه ...

ک معین

(اِ.) درختچه‌ای بالارونده از تیره‌ای نزدیک به تیرة گل سرخیان با گل‌های...

ک معین

(مُ) (اِ.) پوست کفل اسب و خر که آن را به نحوی خاص دباغت کنند، ساغری.

ک معین

(کِ. کَ دَ) (مص ل.) لذُت بردن.

ک معین

(دَ یا دِ) (اِمف.)۱- به یکسو رفته، کناره گرفته.۲- از جایی به جایی شده....

ک معین

(سْ) (اِ.) اتاقکی که هر سوی آن باز است، دکه، دکان کوچک.

ک معین

(اِ.) تنگ، نوار پهنی که بر بالای بار اسب و خر می‌بندند.

ک معین

(~.) (اِ.)۱- شادی، مسرت.۲- خوشی، لذت عمیق.۳- خوش گذرانی، عیش. ؛ ~ کسی...

ک معین

(کِ بِ دَ) (مص ل.) از راه برگشتن، منحرف شدن، از جایی به جایی کشیدن.

ک معین

(کَ) (اِ.) سیارة زحل.

سایدبار