بایگانی‌های ک - صفحه ۷۸ از ۱۵۰

ک معین

(~.) (اِمف.) = کوفته: کوبیده.

ک معین

(کُ فّ) (ص.) جِ کافر.

ک معین

(کَ ش) (حامص.)۱ - خوشی، تندرستی.۲- خودستایی، غرور.

ک معین

(کُ شُ یا کَ شَ تَ) (مص م.)۱- گشودن، شکافتن.۲- پژمرده کردن.

ک معین

(کِ) (ص مر. اِمر.) ناخدا، ملاح.

ک معین

(~.) (اِ.) خوشه‌های گندم و جو که به هنگام خرمن کوفتن، آن‌ها کوفته نشده...

ک معین

(کَ تَ) (مص م.) شکافتن، چاک زدن، باز کردن.

ک معین

(کُ) جِ کافی. مردان کامل و فاضل.

ک معین

(کَ)۱- (ص نسب.) منسوب به کشک.۲- (اِمر.) نان جو، کشکینه.۳- نانی که از آ...

ک معین

(کَ شَ)۱- (ص.) پراکنده، پریشان.۲- (فع.) سوم شخص مفرد ماضی از «کشفتن».

سایدبار