بایگانی‌های ک - صفحه ۹۴ از ۱۵۰

ک معین

(کُ) (اِ.) اسبی که چشم و روی و پوزش سفید باشد و آن را شوم می‌دانستند.

ک معین

(~. شُ دَ) (مص ل.) (عا.) سقوط کردن، در اثر سستی با سر افتادن.

ک معین

(کَ یا کُ) (اِ.) کوزة سفالی دهان گشاد، کشکول.

ک معین

(کَ. زَ دَ)۱- (مص م.) حقیر شمردن.۲- (مص ل.) اظهار عجز کردن.

ک معین

(کَ) (ص نسب.) موسوی، پیرو حضرت موسی، یهودی.

ک معین

(کِ) (اِ.)۱- جلو خانه، درگاه، کریاس.۲- مستراحی که بر بام خانه سازند و ...

ک معین

(کُ) (اِ.) = کلوزه: غوزة پنبه که شکفته شده و پنبه‌ها از آن برآمده باشد...

ک معین

(~. مُ عَ لَ)(ص مر.) (عا.) سرنگون، واژگون.

ک معین

(کِ) (اِ.)۱- درد شکم.۲- پارچه‌ای که گرم کنند و بر عضو دردناک نهند.

ک معین

(کَ) (ص.) خجالتی، خجول.

سایدبار