بایگانی‌های ب - صفحه ۱۲۹ از ۱۷۷

ب معین

(بُ وَ) (ص.)۱- هر چیز ریشه دار.۲- عمیق، گود.۳- دُمل بزرگ و سخت.

ب معین

(بُ دُ) (اِ.) گلولة گلین یا سنگی یا سربی و یا غیر آن. ج. بنادق.

ب معین

(بَ دِ شَ)(امر.) یکی از آهنگ‌های موسیقی قدیم ایران.

ب معین

(بَ) (اِ.)۱- سرانگشت.۲- انگشت.

ب معین

(بَ دَ) (اِ.) پنبة حلاجی کرده و گلوله ساخته به جهت رشتن.

ب معین

(بَ. شُ دَ) (مص ل.)۱- چسبیدن.۲- محکم شدن.

ب معین

(بِ) (ص.)۱ - همنام.۲- معروف، مشهور.

ب معین

(~. زَ) (ص فا.) آن که ظروف شکسته را پیوند می‌زد.

ب معین

(بَ. زَ دَ)(مص م.) ظرف‌های شکسته را پیوند زدن.

ب معین

(بَ) (اِ. ص.) هوو، دو زن که یک شوهر داشته باشند.

سایدبار