بایگانی‌های ب - صفحه ۱۴۰ از ۱۷۷

ب معین

(~.) (ص نسب.) گرانبها، پرقیمت، فروشی، قابل سودا، نوعی پارچة بغدادی.

ب معین

(بَ رَ)(اِ.)۱ - نوعی یاقوت سرخ.۲- پارچة ابریشمین رنگین ؛ بهرمن نیز گو...

ب معین

(بَ یِ) (اِ.) جِ بهیمه ؛ چار - پایان، ستوران.

ب معین

(بَ) (اِ.) در آیین زردشتی یکی از ایزدان است وی یار ایزدمهر و پاسبان ع...

ب معین

(بَ نِ) (اِ.)۱- عذر نابجا.۲- بازخواست.۳- سبب، باعث.

ب معین

(بَ) (اِ.)۱ - بهره، نصیب.۲- بخشی از شبانروز.۳- پاره، جزو.

ب معین

(بِ) (اِ.) اسب نجیب و اصیل که برای جفت گیری آن را در میان گلة اسب رها ...

ب معین

(بِ) (اِمر.)۱- دین نیک، آیین خوب.۲- دین زردشتی.

ب معین

(بَ یِّ) (اِ.) اشعاری که دربارة فصل بهار گفته شود.

ب معین

(بِ یَّ) (ص.)۱- روشن، تابان.۲- نیکو، زیبا.

سایدبار