بایگانی‌های ب - صفحه ۱۴۳ از ۱۷۷

ب معین

(بُ) (ص.)۱- مرد خنده رو.۲- نیکوکار.۳- بزرگ طایفه.

ب معین

(اِ.) در آغاز کنیه‌های عربی می‌آید: بوالقاسم، بوالفضل.

ب معین

(بَ لِ) (اِ.)دستکش چرمی که میرشکاران ب رای نگهداشتن باز بر روی دست بر ...

ب معین

(بِ یَّ) (ص.)۱- روشن، تابان.۲- نیکو، زیبا.

ب معین

(بِ نِ) (ص نسب.) بهین.

ب معین

(اِ.) حصیر، حصیری که از نی شکافته می‌بافند.

ب معین

(اِفا.) سخنی که در آن کنایه و منظوری غیر از ظاهر سخن، نهفته باشد.

ب معین

(بُ لْ فُ) (ص.) بیهوده گو.

ب معین

(~.) (اِ.) پولی که قماربازان پس از بردن به رسم انعام به حاضران دهند.

ب معین

(مص مر.)۱- وجود.۲- هستی، سرمایه. بو دادن (دَ) (مص ل.) تفت دادن چیزی ر...

سایدبار