بایگانی‌های ب - صفحه ۱۵۰ از ۱۷۷

ب معین

(بُ کِ) (اِ.) مخزن ثابت یا متحرک ذخیرة مواد فله‌ای مانند سیمان و گندم...

ب معین

(بُ لُ) (اِ.) جانوری است پستاندار از تیرة گاوان و دستة جفت سمان با شاخ...

ب معین

(زِ) (اِ.) شرابی که از آرد برنج و ارزن و جو تهیه کنند.

ب معین

(اِ.) = بن: نهایت و پایان هر چیز، بیخ.

ب معین

(اِ.) جغد.

ب معین

(ص نسب.) منسوب به بوم، اهل محل، اهل ناحیه، محلی.

ب معین

(اِ.) تنگه، باب، بغز هم گویند. ج. بواغیز.

ب معین

(بَ کُ) (ص.) = بشکول:۱- مرد قوی هیکل و جلد.۲- رنجکش.۳- حریص در کارها.

ب معین

(ص مر.)دارای بوی بد، بدبو، متعفن.

ب معین

(بَ کَ)۱- (اِ.) منع، بازداشت.۲- (ص.) بازدارنده، مانع.

سایدبار