بایگانی‌های ب - صفحه ۱۶ از ۱۷۷

ب معین

(اِ.)۱- اجازه، رخصت.۲- اجازة حضور نزد شاه یا امیر.۳- دفعه، مرتبه.

ب معین

(رِ) (اِمر.) اجازة ورود به همگان برای حضور در برابر شاه.

ب معین

(بَ) (ص فا. اِمر.) باربرنده، حمال.

ب معین

(ذِ) (ص.) بخشنده.

ب معین

(رِ) (اِفا.)۱- نیکو.۲- کسی که در دانش و کمال بر دیگری برتری دارد.

ب معین

(بَ) (اِ.) نام استاد نوازندگان دربار خسروپرویز.

ب معین

(یِ) (اِ.)۱ - صحرا، بیابان. ج. بوادی.۲- کاسه بزرگ.

ب معین

(رِ) (اِمص.) باریدن.

ب معین

(ص نسب. اِمر.)۱- مربوط به باران.۲- تن پوشی که آب در آن نفوذ نکند.

ب معین

(زَ) (اِمر.) گیاهی است از تیرة چتریان که دارای برگ‌های نسبتاً پهن با ب...

سایدبار