بایگانی‌های ب - صفحه ۱۶۳ از ۱۷۷

ب معین

(~.) (اِ.) گوشه‌ای از موسیقی ایرانی.

ب معین

(~. غَ زَ) (اِمر.) بیت منتخب یک غزل.

ب معین

(گَ) (ص مر.) بدوی، چادرنشین.

ب معین

(ب ِ ت ُ عَ) (اِ.)خانة کهن، کعبه.

ب معین

(اِمر.) صحرای بی آب و علف، دشت لم یزرع.

ب معین

(خُ یا خَ) (ص مر.) زمینی که از علف و گیاهان هرزه پاک شده باشد.

ب معین

(بِ تُ لْ حَ) (اِمر.) خانة مقدس و محترم، بقعة متبرک.

ب معین

۱ - فعل امر از آمدن.۲- (شب جم.) موافقت، همراهی کن، ملاحظه کن.۳- (عا.) ...

ب معین

(تِ) (ص مف.) الک شده.

ب معین

(بِ یا بَ) (اِ.)۱- خانه، اتاق. ج. بیوت.۲- دو مصراع از شعر. ج. ابیات.

سایدبار