بایگانی‌های ب - صفحه ۴۹ از ۱۷۷

ب معین

(بِ) (ص مر.) شایسته، لایق، درخور، به موقع.

ب معین

(بَ) (ص.)۱- زراعت دیم.۲- ارزان، ناچیز.

ب معین

(بِ حِ) (مص ل.) حلالیت طلبیدن، حلال کردن.

ب معین

(بَ) (اِ.)۱- درون دهان.۲- لُپ.

ب معین

(بِ رَ) (ص مر.) خردمند، حکیم.

ب معین

(~.) (ص نسب.) منسوب به بحران.۱- تغییر حالت و آشفتگی مریض.۲- وضع غیرعا...

ب معین

(بَ) (ص مر.) با اقبال، خوشبخت.

ب معین

(بُ) (اِ.) آشفتگی و تغییر حالت ناگهانی، بالاترین مرحلة یک جریان.

ب معین

(بُ) (اِ.) شتر قوی هیکل دو کوهانه.

ب معین

(بَ) (اِ.)۱ - دریا. ج. بحار.۲- وزن شعر.

سایدبار