بایگانی‌های ب - صفحه ۹۲ از ۱۷۷

ب معین

(بُ) (مص ل.) برآمدن، تافتن، تابیدن (آفتاب و ستارگان).

ب معین

(بَ زَ) (اِ.) قورباغه.

ب معین

(~.) (ص فا.) گناهکار، مجرم.

ب معین

(بُ زُ) (ص مر.)۱- شریف، محترم.۲- باشکوه، با جلال.

ب معین

(بِ زُ بِ) (ص فا. اِ.) آن که کارش ساختن خانه و فروختن آن می‌باشد.

ب معین

(بُ زَ یا زِ) (اِ.)۱- زمین پشته پشته و ناهموار.۲- میوة خوشبوی.

ب معین

(~.) (ص مر.) سالمند، مسن.

ب معین

(بِ) (ص) سازگار، قانع.

ب معین

(بِ زَ) (اِمر.)۱- جای راهزنی.۲- کنایه از: موقعیت حساس.

ب معین

(~. تَ) (مص م.) احترام گذاشتن، تکریم کردن.

سایدبار