بایگانی‌های ت - صفحه ۱۵ از ۲۳۲ - لغت نامه زردیس

ت معین

تارک

(رَ) (اِمصغ.)۱- فرق سر، میان سر آدمی.۲- کلاهخود.

ت معین

تاراجیدن

(دَ) (مص م.) نک تاراج.

ت معین

تارون

(ص فا.) = تاران: تیره و تاریک، تاری.

ت معین

تاراجگر

(گَ) (ص فا.) غارتگر، یغماگر.

ت معین

تارو

(اِ.) کنه که بر گاو و دیگر جانوران چسبد.

ت معین

تاراج

(اِ.)۱- غارت، چپاول.۲- یغما کردن.

ت معین

تاره

(~.) (اِ.) دفعه، مرتبه، مره. ج. تارات.

ت معین

تارات

(اِ.) جِ تارة ؛ دفعات، بارها.

ت معین

تارمیغ

(اِمر.) بخاری که در زمستان بر روی هوا پدید آید و مانند دودی شود و اطرا...

ت معین

تارا

(اِ.) ستاره.

سایدبار

باز کردن سایدبار