بایگانی‌های ح - صفحه ۲۹ از ۵۷

ح معین

(حَ شَ) (اِ.) خویشان و بستگان و خدمتگزاران شخص.

ح معین

(حِ یِّ) (ص نسب.) آن چه با حس ظاهری درک شود؛ مقابل عقلی.

ح معین

(حَ شَ) (اِ.) (عا.) = هچل: خطر.

ح معین

(حَ) (ص.) کسی که به برتری دیگران رشک می‌برد.

ح معین

(حَ شْ فِ یا فَ) (اِ.)۱- ریشه‌های گیاه که پس از درو در زمین باقی مان...

ح معین

(حُ نا) (ص.) مؤنث «احسن».۱- نیکوتر.۲- (اِ.) عاقبت نیکو.۳- کار نیک.۴- ...

ح معین

(حَ صَ) (اِ.)۱- آتشگیره، فروزینه، بوته.۲- سنگریزه.

ح معین

(حَ شَ) (اِ.)۱- خرمای بد، خرمای بسیار پست.۲- سخن ناسودمند.

ح معین

(حَ نَ) (مص ل.) استوار بودن، محکم بودن.

ح معین

(حَ شَ) (ص نسب.) شهوتران.

سایدبار