بایگانی‌های د - صفحه ۱۱۰ از ۱۲۵

د معین

(دَ دَ) (مص ل.) رفتن به تعجیل، شتابان تاختن.

د معین

(دُ لَ) (اِ.) چوب بزرگ در بازی «الک دولک»؛ مق. الک.

د معین

(~.) (ص مر.)۱- بدنهاد، زشتخو.۲- جلاد، زندان بان.

د معین

(دَ) (ص.)۱- مریض، ناخوش.۲- آن که ملازم مکانش باشد.۳- آن چه باطنش فاسد...

د معین

(چِ یا چَ) (اِمصغ.) دول کوچک، ظرف آب (اعم از بلوری، چینی و مسی) پارچ.

د معین

(~. بُ) (ص مر.)۱- بدخو، زشت.۲- خشم آلود، غضبناک.

د معین

(دُ) (اِمر.) اولین شعبه از شعب بیست و چهارگانة موسیقی است و آن از اسام...

د معین

(دُ. بُ) (ص مر.)۱- بدنما، نازیبا.۲- زشت خو، خام طمع.

د معین

(دُ نِ) (اِ.) دو جام شراب که پیاپی خورند.

د معین

(دَ کّ س) (ا ِ صت.) (عا.) از ادات تمسخر و توهین.

سایدبار