بایگانی‌های د - صفحه ۱۲۲ از ۱۲۵

د معین

(دِ) (ص.) زراعتی که آن را آبیاری نکنند بلکه با آب باران سیراب شود.

د معین

(تِ) (اِ.) مطلبی که کسی بخواند و دیگری بنویسد.

د معین

(دُ) (اِ.) جِ دین ؛ وام‌ها، قرض‌ها.

د معین

(تُ) (اِ.) خودرأی، مستبد.

د معین

(اِمر.)۱- جای دیو.۲- جای دور و پَرت.

د معین

(اِ.) خروس، خروه.

د معین

(ص مر.)۱- دیو مانند.۲- (کنا.) بدخو، تندخو.۳- زشت.

د معین

(پُ) (اِمص.) رفتار کردن، سلوک کردن، از کشور میزبان اخراج کردن.

د معین

(دِ) (ص مر.)۱- سیاه دل.۲- شجاع، دلیر.

د معین

(چِ یا چَ) (اِمصغ.) دیگ کوچک. نوعی غذا که از شیر و برنج و گلاب و شکر ب...

سایدبار