بایگانی‌های د - صفحه ۹۱ از ۱۲۵

د معین

(دُ) (ص نسب.) منسوب به دنیا؛ دنیایی.

د معین

(دِ) (اِ.)۱- شکاف کوه.۲- دره.

د معین

(دُ) (اِ.) جهانی که در آن هستیم، کرة زمین. ؛~ را آب ببرد او را خواب ...

د معین

(دِ دِ) (اِمر) زد و خورد، هیاهو.

د معین

(دَ یّ) (ص.) پست، ضعیف.

د معین

(دُ) (ص.) جِ داهی ؛ زیرکان، هوشمندان.

د معین

(دَ) (ص نسب.)۱- دنگ کوب. (هوا)۲- با سر به طرف پایین رفتن هواپیما و مج...

د معین

(دَ) (اِمص.) زیرکی، هوشمندی.

د معین

(~.) (اِ.) = دنکل: اجتماع، گرد هم نشستن در مجلس.

د معین

(دِ) (اِمر.) رئیس ده، دهخدا.

سایدبار