بایگانی‌های ذ - صفحه ۸ از ۱۸

ذ معین

(ذَ قَ) (اِمص.) فصاحت، شیوایی گفتار.

ذ معین

(ذُ رَ) (اِ.) شبدر وحشی.

ذ معین

(ذُ لّ) (اِمص.)۱- خواری، ذلت، ۲- رامی، فروتنی.

ذ معین

(ذَ رْ) ۱- (مص م.) اندازه گرفتن پارچه و مانند آن با ذراع.۲- (اِ.) واحد...

ذ معین

(ذَ قَ) (اِ.) زنخ، چانه. ج. اذقان.

ذ معین

(ذَ رَ) (اِ.) نک آذرخش.

ذ معین

(~. قُ با) (اِمر.) خویش، خویشاوند؛ جِ ذوی القربی.

ذ معین

(اِ.) صاحب، دارنده. در عربی در حالت رفع «ذو» و در حالت جر «ذی» و در ح...

ذ معین

(ذِ مِّ) (اِ.)۱- کفالت، ضمانت.۲- عهد، پیمان. ؛ اهل ~ اهل کتاب از زر...

ذ معین

(~. قَ) (ص مر.)۱- توانا.۲- صاحب بزرگواری.

سایدبار