بایگانی‌های ر - صفحه ۱۴ از ۱۰۲

ر معین

(دَ) (مص ل.) رخصت دادن.

ر معین

(وَ) (اِ.) سبزه زار، چراگاه.

ر معین

(ص.)۱ - نگهبان راه.۲- راهزن.۳- راه - راه، مخطط.

ر معین

(بُ دَ) (مص ل.)۱- راه پیمودن.۲- دزدی از مسافران، راهزنی.

ر معین

(ص نسب.)۱ - مسافر، رونده.۲- راه نشین.۳- فرستاده.

ر معین

(هِ بِ) (ص.) زن ترسای پارسا ج. راهبات.

ر معین

(گُ) (ص فا.)۱- عابر.۲- مسافر.

ر معین

(بَ) (ص فا.) آن که کسی را در راهی هدایت کند، هادی، دلیل، راهنما.

ر معین

(ص مر.) رایگان.

ر معین

(هِ) (اِ.) عابد مسیحی، پارسا و گوشه نشین. جِ رهبان، راهبین.

سایدبار