بایگانی‌های ط - صفحه ۳ از ۳۳

ط معین

(نَ یا نِ) (اِ.) آسیا، آس آب. ج. طواحین.

ط معین

(عِ) (اِفا.)۱- نیزه زننده.۲- طعنه - زننده، عیب جویی کننده.

ط معین

(اِ.)۱- صف، فوج.۲- کتیبه.

ط معین

(هِ) (ص.)۱- پاک، پاکیزه.۲- از نام‌های خداوند.

ط معین

(~.) (ص فا.)پارچه‌ای که کف طاقچه را با آن می‌پوشیدند.

ط معین

(مِّ) (اِ.)۱- بلای بزرگ.۲- روز قیامت.

ط معین

(چِ) (اِمصغ.) رف، طاق کوچک. ؛~ بالا گذاشتن ناز کردن، فخر فروختن.

ط معین

(مِ) (اِفا.)۱- آزمند، حریص.۲- امیدوار.

ط معین

(ق) (اِ.)۱- یک تار از ریسمان.۲- واحدی برای شمارش پارچه یا جامه.

ط معین

(مِ) (ص.)۱- زن نافرمان.۲- زن چشم چران.۳- خوب و عالی از هر چیز.

سایدبار