بایگانی‌های ط - صفحه ۵ از ۳۳

ط معین

(فِ) (ص.) مست شرابخواره که از خود خبر ندارد.

ط معین

(لِ) (اِفا.)۱- جوینده، خواهان.۲- دانشجوی علوم دینی ؛ ج. طلاب.

ط معین

(یِ) (اِ.) نوعی کلاه بلند مخروط شبیه به کلاه درویشان.

ط معین

(قِ) (ص نسب. اِ.)۱- نوعی کلاه، طاقی.۲- قبای دوتایی.

ط معین

(اِ. ص نسب.) نوعی کلاه که به صورت طاق است.

ط معین

(هِ) (ص.)۱- پاک، پاکیزه.۲- از نام‌های خداوند.

ط معین

(~.) (ص فا.)پارچه‌ای که کف طاقچه را با آن می‌پوشیدند.

ط معین

(مِّ) (اِ.)۱- بلای بزرگ.۲- روز قیامت.

ط معین

(چِ) (اِمصغ.) رف، طاق کوچک. ؛~ بالا گذاشتن ناز کردن، فخر فروختن.

ط معین

(مِ) (اِفا.)۱- آزمند، حریص.۲- امیدوار.

سایدبار