بایگانی‌های غ - صفحه ۲۳ از ۵۵

غ معین

(غَ) (ص نسب.) ذاتی.

غ معین

(~.)۱- (ص.) اهل غرجستان.۲- (اِ.) نوایی است در موسیقی قدیم.

غ معین

(غُ رُ دَ) (مص ل.)۱- بانگ و خروش برآوردن.۲- غوغا کردن.

غ معین

(غَ زِ) (اِ.) سرشت، ذات. ؛~ی جنسی غریزة اطفاء شهوت که سبب تولید نسل...

غ معین

(~. زَ دَ)(مص ل.)(عا.) آهسته سخن گفتن از سر خشم و اعتراض.

غ معین

(غُ رُ بِ)۱- (اِمص.) غرنبیدن.۲- (اِ.) بانگ و فریاد، خروش.

غ معین

(غَ) (ص.) ۱- به باطل امیدوار شده، فریفته.۲- پذیرفتار.۳- جوان ناآز مود...

غ معین

(غُ رُّ لُ) (اِمر.) (عا.) سخن آهسته از روی خشم و اعتراض.

غ معین

(غُ رُ بِ)۱- (اِمص.) غرنبیدن.۲- (اِ.) آواز مهیب.

غ معین

(غُ رّ دَ)(مص ل.)فریاد زدن، خروشیدن.

سایدبار